ओखलढुङ्गान्युज । २३ बैशाख, ओखलढुङ्गा ।

– दिल कुमार तामाङ

              ओखलढुङ्गा

आजकल,

शहर बसेका टाठाबाठाहरु गाउं पसेका छन्

पाँच बर्षे बाली पकाउन कम्मर कसेका छन्

(उनीहरुलाई)

प्यारो लाग्न थालेको छ भूई मान्छेहरु

नमस्कार भाक्न मन जागेको छ भेटे जतिलाई

याद आउन थालेको छ बिर्सिएकाहरुको

आजकल…………

आजकल

सुनी सक्नु छैन,

पक्ष विपक्षका छेडछाड, आरोप-प्रत्यारोप र लान्छनाहरु

पत्याई सक्नु छैन,

नातिका पाला सम्म पुरा गर्न नसकिने कागजी बाचाहरु

बुझी सक्नु छैन,

पूर्व-पश्चिम र उत्तर-दक्षिण फर्केकाहरुको प्रेमसम्बन्धहरु

कम रोचकका छैनन्

एक आपसका छड्के, छिर्के र च्याखे दाउका दृश्यहरु

त्यतिनै रमाईलो छ,

सुन्नमा अमुकहरुका थोक अनि खुद्रा विकाउका खवरहरु

आजकल…………

आजकल,

भ्याई नभ्याई छ साना अनि ठूला टाउकेहरुलाई

त्यस्तै चटारो छ उनीहरुका भक्त लाउकेहरुलाई

अर्कालाई होच्याई आफू उचो बन्ने एकै चरित्र

साना ठूला सबैमा मिल्ने कस्तो है ! विचित्र

आजकल……

लेखकको अनुरोधमा यस कवितामा उहाँको तस्विर र जिम्मेवारी उल्लेख गरिएको छैन । – सम्पादक